In 2018 moest er in Nederland ongeveer 8% van de huishoudens rondkomen met een laag inkomen[1]. Door de huidige coronacrisis dreigen er nog meer Nederlanders in (financiële) problemen te komen. Minimaregelingen zorgen ervoor dat deze groep niet onder de armoedegrens hoeft te leven. De stress, van leven in armoede, heeft namelijk gevolgen voor gezondheid en welzijn, en kan resulteren in sociaal isolement en eenzaamheid. Daarnaast gaat het leven in armoede vaak gepaard met betaalachterstanden en mogelijk zelfs schulden. Door de preventieve werking van minimarelingen om armoede en schulden te bestrijden, is het belang een optimaal bereik van regelingen te realiseren.
Gemeenten verantwoordelijk om hun inwoners mee te laten doen
Waar de overheid zich richt op landelijke toeslagen op het gebied van huur en zorg, zijn gemeenten verantwoordelijk gesteld om alle inwoners mee te laten doen in de samenleving. Gemeenten stellen hiervoor beleid op en bieden gerichte minimaregelingen aan verschillende doelgroepen, denk hierbij aan kinderen uit arme gezinnen. Als inwoners gebruik maken van alle regelingen, zouden zij rond moeten kunnen komen. In de praktijk maken veel inwoners echter niet gebruik van alle regelingen waar ze recht op hebben, terwijl ze het wél nodig hebben. Het wél gebruiken van de regelingen kan dus veel onnodige stress en problemen voorkomen. Voor veel gemeenten is daarom het vergroten van het bereik een belangrijk speerpunt. Zo ook in de armoede agenda van Nijmegen 2020-2024 die net openbaar is gemaakt.
Regelingen zijn voor veel inwoners te ingewikkeld (geworden)
In eerdere onderzoeken zien we duidelijk dat bewoners de regelingen en het aanvraagproces te ingewikkeld vinden en door de bomen het bos niet meer zien. Regelingen zijn in het verleden ontstaan om specifieke doelgroepen -zoals mensen met een chronische ziekte- ondersteuning te bieden. Gedurende de tijd zijn er steeds meer doelgroepen en regelingen bijgekomen, met elk zijn voorwaarden en eigen aanvraagproces. Door deze historische groei van regelingen komt het voor dat gemeenten 27 verschillende regelingen aanbieden met 11 verschillende definities van inkomen. Inwoners snappen het dan vaak niet en kiezen er voor om er geen gebruik van te maken.
Belangrijk om minder zichtbare doelgroepen beter te bereiken
Als we inzoomen op het bereik van de regelingen, dan zien we verschillen tussen doelgroepen. Het bereik is het hoogst onder mensen in de bijstand. Dit komt omdat deze doelgroep de weg naar de gemeente al kent en daardoor ook bekend is met regelingen. Gemeenten bereiken bijvoorbeeld werkende minima veel minder goed. Zij kennen de regelingen niet, denken dat ze er geen recht op hebben of proberen hun zaken zelf op te lossen. Door de coronacrisis hebben gemeenten deze doelgroepen op een presenteerblaadje aangereikt gekregen. Dit biedt een mooie kans om hen zo goed mogelijk te ondersteunen, en om er voor te zorgen dat problemen niet erger worden en hen de weg naar de gemeente duidelijk te maken.
Zoek jij een partner om (werkende) minima beter te bereiken?
Purpose heeft voor verschillende gemeenten onderzoek gedaan naar het vergroten van het bereik en de toegankelijkheid van regelingen. Wij doen en denken graag mee om minima beter te kunnen bereiken en ondersteunen in jouw gemeente. Werkende minima is daarbij onze specialiteit. Bekijk hier wat we voor je kunnen betekenen.
